Το χθεσινό όνειρο είχε δραματικές εναλλαγές σαν μια ταινία που οι σκηνές της πότε μοιάζουν με τραγωδία και πότε γκραν γκινιόλ.
Επέστρεφα στο Μάντερλει μια μέρα σκοτεινή συννεφιασμένη, στο γέρμα του χρόνου προετοιμασμένος να ακούσω και να δω το αποτύπωμα της ήττας μου στην πόλη που γεννήθηκα.
Πλησίαζα πάνω στο άλογό μου και περίμενα να αντικρίσω τα έρημα τείχη, να ακούσω στο βάθος το σιωπηρό κλάμα των μανάδων που δεν θα έβλεπαν τα παιδιά τους, τις σημαίες μεσίστιες και το βλοσυρό βλέμμα του Υπέρτατου Κριτή.
Και να σου από τα βάθη αργοπερνά τις Πύλες τις Σκαιές η Ελένη κρατώντας στα χέρια της το βέλος που αστόχησε και δε με σκότωσε.
Έρχονταν χαμογελώντας για να με χρήσει νικητή. Και αυτό το αν και το γιατί να με γυροφέρνει πιο έντονο από το θάνατο.
Είναι να μην ξυπνάς ιδρωμένος με τέτοια όνειρα;
Επέστρεφα στο Μάντερλει μια μέρα σκοτεινή συννεφιασμένη, στο γέρμα του χρόνου προετοιμασμένος να ακούσω και να δω το αποτύπωμα της ήττας μου στην πόλη που γεννήθηκα.
Πλησίαζα πάνω στο άλογό μου και περίμενα να αντικρίσω τα έρημα τείχη, να ακούσω στο βάθος το σιωπηρό κλάμα των μανάδων που δεν θα έβλεπαν τα παιδιά τους, τις σημαίες μεσίστιες και το βλοσυρό βλέμμα του Υπέρτατου Κριτή.
Και να σου από τα βάθη αργοπερνά τις Πύλες τις Σκαιές η Ελένη κρατώντας στα χέρια της το βέλος που αστόχησε και δε με σκότωσε.
Έρχονταν χαμογελώντας για να με χρήσει νικητή. Και αυτό το αν και το γιατί να με γυροφέρνει πιο έντονο από το θάνατο.
Είναι να μην ξυπνάς ιδρωμένος με τέτοια όνειρα;
28/9/2012 (πολύ καλύτερα από τις 1/9 σίγουρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου