Γαλάζια ξωτικά και γυάλινοι σκύλοι

Λόφοι συνθλίβονται ξαναπερνούν από τα ίδια μέρη. Παραστάσεις απλοποιούνται και απολαμβάνουν τη γυμνή ομορφιά τους. Τα ποτάμια γυρνάνε στην πηγή τους, τα πρόσωπα αλλάζουν χαρακτηριστικά. Χρωματιστά ζωάκια μάς κουνούν την μουσούδα τους με τέσσερα ξύλινα πόδια. Η ομορφιά του τοπίου μαγνητίζει και έλκει τα σιδερένια κουτιά της άκακης μηχανής και του άκαρδου λιονταριού που προσπάθησε να γίνει ο βασιλιάς των ζώων πριν ξεκινήσουν μαζί το ταξίδι. Τα αερόστατα στον ουρανό καίνε προπάνιο φτιαγμένο από ζαχαρωτά από το σπίτι της μάγισσας. Ο βαθυστόχαστος γίγαντας ακόμα περιμένει το λυπημένο παιδί και η αυλή πλημμυρίζει άνοιξη. Όλες οι γωνιές πλημμυρίζουν άνοιξη από τα σπίτια των χωρικών μέχρι την αυλή της κακιάς κουτσοδόντας γριάς, που στο καζάνι της βράζει ξόρκια και ματζούνια. Η τρελή παρέα τρέχει για την κεκλιμένη θάλασσα πριν το νερό φύγει από τις άκρες του κόσμου και πέσει στα κεφάλια των Σοφών. Στην άκρη του βουνού η κοπέλα συναντά το ζεστό αέρα και πετάει το μυαλό της στο νερό. Η ψυχή μένει μόνη της και αναπληρώνει την όραση. Βλέπει οάσεις, ξεχνάει στερήσεις και τεντώνει το σώμα. Εξαϋλώνει και πραγματώνει. Ο γυάλινος σκύλος κοιτά απορημένος, προσμένει το κόκκαλο της κατανόησης. Ώρες περίμενε στα χρυσά στάχια την κοπέλα να τον πλησιάσει. Τα τριαντάφυλλα μιλούν και δείχνουν τον δρόμο για τη χώρα των πάγων. Εκεί περιμένει το μεγάλο μυστικό της ανθρωπότητας. Τα δώρα και η ζαλισμένη επιβράβευση. Τα γαλάζια ξωτικά και οι χαμογελαστοί τοίχοι. Εκεί ξεκουράζεται ο παιδικός πόθος και τα σημάδια στο δάσος δείχνουν το δρόμο για να ανέβεις τη μαγεμένη φασολιά.