Ήθελα να μουν απ' αυτούς που ξεκοιλιάζουν τους αστούς μες στα λασπόνερα (α)

Ο κόσμος που ζούμε δεν υπάρχει

Μεταμορφώνεται στο ύστατο της μέρας

Και στην επόμενή μας μάχη

ξανά-μανά το ίδιο τέρας

Κάθε κομμάτι της ζωής μου είναι πόνος

που εξατμίζεται στο άπειρο του χρόνου

κι όσα λέγονται για του έρωτα το βέλος

είναι μούφα παραμύθι δίχως

2.1.2011

Λαμπτήρας Πυρακτώσεως, τ. 8, Φλεβάρης 2012