Έλενα

 I

Έλενα,

Πώς να χωρέσουν ένα εκατομμύριο άσπρες λεοπαρδάλεις κάτω από έναν Άρκευθο;1

Πέταξα σαν πεταλούδα πάνω από τον Ρήνο και σε είδα να περπατάς μια ηλιόλουστη μέρα στο πάρκο με ένα μαύρο καπέλο και ένα κατάλευκο φόρεμα.

Ένα κόκκινο λουλούδι ξεχώρισε μέσα στο πράσινο γρασίδι και ξαφνικά βγήκαν από μέσα του σμήνη μέλισσες που μετατρέπονταν σε ψάρια και έπεφταν στο ποτάμι. Κι όμως όλα περνούσαν απαρατήρητα από τους βιαστικούς ποδηλάτες.

Κάθισες να ξεκουραστείς και στα πόδια σου κάθισαν η καρδιά μου και το μυαλό μου. Είχαν και τα δύο τη μορφή κάμπιας.

Με κοίταξες κατευθείαν στα μάτια και η ψυχή μου συμπυκνώθηκε σε μια τετραγωνική ίντσα. Την ακολούθησες με το βλέμμα σου και ο χρόνος σταμάτησε.

Έσσεν, 4 Μαΐου 2008

1 αντιπαρέβαλε με “Δέσποινα, τρεις άσπρες λεοπαρδάλεις κάθονταν κάτω απ' τον άρκευθο” (Τ.Σ. 'Ελιοτ “Τετάρτη των Τεφρών” ΙΙ)

II

Έλενα,

Κοίταξα από την κορυφή ενός καταπράσινου λόφου και σε είδα στην άκρη του χρόνου να με περιμένεις. Χοροπήδησα στα σύννεφα και η συνάντησή μας νίκησε την προσμονή, μας ανύψωσε αμφότερους στο βάθρο της ευτυχίας.

Παντού ξεπήδησαν αισθήματα. Η αγάπη μετατράπηκε σε ενέργεια και ξεχύθηκε από τις καρδιές μας. Ολόκληρος ο κόσμος γέμισε αγάπη και η γύρη των λουλουδιών απελευθερώθηκε για να αναζητήσει μόνη της τις μέλισσες για να γεμίσει τον κάμπο με το χρυσοκίτρινό της χρώμα. Διασκορπίστηκε με την ίδια μανία που διασκορπίζεται η χαρά μας. Μπήκε μέσα σε κλειδωμένες ψυχές[, γιάτρεψε αρρώστους και ανέστησε πεθαμένους].

Η θάλασσα μια λίμνη, οι ήπειροι μια γειτονιά και ο πλανήτης ολόκληρος δυο χιλιόμετρα και πάνω του χτίσαμε το σπίτι μας.

Έσσεν, 25 Μαΐου 2008