Όλα ξεκίνησαν σ’ ένα τηλεπαιγνίδι όταν με ρώτησαν «Τι ήταν ο Τσέχωφ;» Και απάντησα «Ζωγράφος». «ΟΧΙ» ήχησε στα αυτιά μου η δυνατή αλλά και θαμπή ταυτόχρονα φωνή του τηλεπαρουσιαστή οπου έκρυβε μικρές δόσεις ανακούφισης και χαράς, Τον κοίταξα με ύφος σουρωμένο, με μάτια μισόκλειστα. σαν κουταβιού και με δυσκολία ψέλλισα “Μα δεν τα εγώ, το ‘πε ο Τολστόι». «Όξω παλιοπρεζάκι αναρχικέ», φώναξε το πλήθος, «δε σε θέλουμε εδώ σκατοκομμούνι άνεργε” και καθώς δυο τύπου δίμετροι - που μόνο τα παπούτσια τους θυμάμαι - με άρπαζαν από το τρύπιο μπλουζάκι μου με τους AC/DC άκουγα το πλήθος να φωνάζει για την τιμωρία μου. Γρήγορα βρέθηκα πεταμένος στο πεζοδρόμιο σε ένα στενό κοντά στο στούνιο κι έτσι έβησε άδοξα, σχεδόν ταπεινωτικά, η πρώτη μου προσπάθεια να βγω στην τηλεόραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου