Εκόμισα εις την Τέχνη

Κάθομαι και ρεμβάζω.   Επιθυμίες κ’ αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην—   κάτι μισοειδωμένα, πρόσωπα ή γραμμές·   ερώτων ατελών κάτι αβέβαιες μνήμες.   Aς αφεθώ σ’ αυτήν. Ξέρει να σχηματίσει   Μορφήν της Καλλονής· σχεδόν ανεπαισθήτως   τον βίον συμπληρούσα, συνδυάζουσα εντυπώσεις,   συνδυάζουσα τες μέρες.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)